24-03-2015 Koray BERKİLER

Cumartesi, yepyeni bir gün güneşli mi güneşli... Kaldığımız otele yorgunluğumuzu bırakarak çıktığımızda kendimizi, Selanik’in ünlü meydanı Aristo Meydanı’nda buluyoruz. Genişçe bir meydan… Çeşit çeşit caddenin tam kesişim noktasında. Meydana adını veren Aristotales’in şanına yakışır bir heykelide bulunmakta. Hızımızı alamayıp alışveriş çılgınlığına girişmek istiyoruz her mağazaya girip çıkıyoruz, her yerde indirim olmasına rağmen her şey çok pahalı… -Amaan…Ne ararsak İstanbul’da var avuntusu ile her mağazadan gerisin geri çıkıyoruz. Sanki caddeleri arşınladıkça markalar bilindikleşiyor. Hemen küresel muhabbetler dönüyor içimizde… Aklımda kalan şeylerden biride neredeyse iki adımda bir karşılaştığımız eczanelerin kapalı olması…Eczaneden bir şeyler arıyorduk ve tesadüfe bak ki hepside 14.00 olmadan kapanmıştı. Akşama doğru otele geri dönerken aklımızda pastanelerde gördüğümüz Selanik çörekleri ve turtaları var.

Yunanistan’a gelipte tavernaya gitmeden memlekete dönmek işten değil deyip civardaki en has tavernaya gitmeyide ihmal etmiyoruz Palati Rembetika..Masalara göz gezdirince bizim gibi gelen gruplar var herkes gülümsüyor. Hemen kıyas yapıyoruz..-Hayır…Yunan kızları bizden güzel değiller…! Rahat bir nefes alıp, kendi kendimize aldığımız bu galibiyetle yemeğimize başlıyoruz. Menüde yok yok… Akabinde çalan şarkılarla kendimizi pistte buluyoruz. “Bir Türk dünyaya bedeldir” lafının hakkını verircesine halay çekmeyi de unutmuyoruz . Kulağımızda tanıdık nağmeler… Mavi mavi masmavi gözleri boncuk mavi diye mırıldanırken, işte bu yüzden birbirimize bu kadar benziyoruz diye düşünmeden edemiyoruz. Sırayla sirtaki yapan yaşlı, genç, kadın ve erkekler … hepsi ayrı şık ayrı özel… Evet… bu sıralarda gerçekten kıskanmadan edemiyoruz! Öyle böyle derken gecemiz sabaha doğru noktalanıyor. Casino deneyimi yaşamak isteyenler civardaki lüks bir otelin kumarhanesine gidiyor yarın ki maraton için dinlenmek isteyen bizler ise tam da olmak istediğimiz yere yatağımızın içine…

Üçüncü ve son gün... Daha gezmediğimiz çok yer var diye hayıflanmayı bırakıp erken saatte uyanıyoruz. Kordon boyunca yürüyoruz üzerinde dalga dalga dalgalanan yunan bayrağının olduğu kulenin dibine kadar gidip fotoğrafta çektiriyoruz. Her yer sessiz her yer sakin… Deniz o kadar güzel ki... Biraz alışveriş yapmak istiyoruz ama her yer kapalı. Otele geri dönüp otobüsle şehir turumuza başlıyoruz. Bu güzel şehri turlarken pek tabii Atatürk’ün Evi’ni de ziyaret ediyoruz. Şehir sonradan camii olan bir sürü kilise ve yapılardan oluşuyor her yerde Osmanlı’dan kalma bazı eklemeler var tabi ki.. Öğle yemeğimizi mükemmel bir restoranda alıyoruz ismini ne yazık ki hatırlayamıyorum.

Geri dönüş vakti geldi. Yolcudur Abbas bağlasan durmaz misali… Yolda ihtiyaç molaları dışında zaman kaybetmiyoruz herkes birbirine halen gördüklerini anlatıyor. Keyifli mi keyifli…Bende kendimle kalacak zaman buluyorum…Kendimi hem tebrik edip hemde kutlamak istiyorum.Üç güne hem kültür hem eğlence hem değişiklik hem lezzet hem de farklılık katabildiğim için. Son söz önemlidir bilirim ama ben size son sözden ziyade son çağrımı yineleyebilim gidin görün ve yaşayın hepsi bu.